Commentaar.
“Volgens het idee van de NSDAP zijn wij de Duitse linkerzijde… Niets is hatelijker voor ons dan het rechtse nationale blok van propriëtaire burgers.” Dr. Joseph Goebbels in “Der Angriff”, 06.12.1931
Deze tekst gaat niet over de AfD of Alice Weidel, maar over historische feiten. In haar gesprek met Elon Musk zei Alice Weidel: “Adolf Hitler was geen rechtse rakker, maar een socialist en een communist.” Wat velen zien als een provocatie heeft historische wortels. Hitler zelf beschreef het nationaalsocialisme als een synthese van nationalisme en socialisme, wat tot op de dag van vandaag vaak verkeerd wordt begrepen. Weidel raakte een gevoelig punt met zijn uitspraak, ook al had hij het op één punt mis.
Hitler was geen communist; het waren waarschijnlijk zijn racistische waanideeën die volledig indruisten tegen de klassenleer van het communisme. Hij zag hen als zijn gevaarlijkste rivalen in de strijd tegen de liberale democratie en het kapitalisme.
Maar Hitler was een socialist, daarin heeft Weidel gelijk. Weidels uitspraak benadrukt echter een belangrijk punt: het nationaalsocialisme vertoont, zoals de naam al doet vermoeden, grote overlappingen met socialistische ideeën. Vergelijkbare tendensen zijn vooral te zien in de nadruk op de “nationale gemeenschap”, de afwijzing van het kapitalisme en het gebruik van een planeconomie.
Maar Hitler was een socialist, daarin heeft Weidel gelijk. Weidels uitspraak benadrukt echter een belangrijk punt: het nationaalsocialisme vertoont, zoals de naam al doet vermoeden, grote overlappingen met socialistische ideeën. Vergelijkbare tendensen zijn vooral te zien in de nadruk op de “nationale gemeenschap”, de afwijzing van het kapitalisme en het gebruik van een planeconomie.
De NSDAP (Nationaal Socialistische Duitse Arbeiderspartij) heette voor de naamsverandering de DAP (Duitse Arbeiderspartij). Ze werd opgericht door de socialist Anton Drexler, die werd beschouwd als Hitlers mentor. Drexler was erg ontevreden over de internationale oriëntatie van de SPD. Hij wilde dat de partij de belangen van haar eigen volk behartigde, dat op dat moment leed onder een hoge inflatie en een economische crisis. Voor Drexler was de oplossing de invoering van het nationaalsocialisme. Het Duitse socialisme, zogezegd. De meedogenloze vertegenwoordiging van de belangen van het volk intern, volgens het principe van “algemeen welzijn voor eigenbelang”, wat Hitler socialisme noemde, en de meedogenloze vertegenwoordiging van de belangen van het volk extern, betekende nationalisme.
Goebbels verwoordde het anders. In zijn boek uit 1931: Der Nazi-Sozi, Fragen und Antworten für den Nationalsozialisten, schreef Goebbels uitgebreid tegen het kapitalisme, de klassenstrijd en de bevrijding van de arbeider met behulp van het socialisme. Citaat: “Wij willen een Duitsland van de arbeidersklasse”, tegen het liberalisme. “Liberalisme sterft dat socialisme.
Was het nationaalsocialisme een linkse beweging?
Joachim Fest, een van Duitslands beroemdste historici, verklaarde: “Hitler was links.” Arnold Baring had een soortgelijke mening en benadrukte dat het nationaalsocialisme, met zijn collectivistische en antikapitalistische kenmerken, een linkse beweging was. Op het eerste gezicht lijken zulke schattingen ongeloofwaardig, maar ze zijn goed gedocumenteerd.
In 1931 verklaarde Goebbels ondubbelzinnig in zijn krant ‘Der Angriff’: “Volgens de ideeën van de NSDAP zijn wij Duits links … niets is ons hatelijker dan het rechtse burgerlijk-nationalistische blok”, en natuurlijk noemden ze zichzelf kameraden. Kameraad is een typische term die gebruikt wordt door linkse partijen en gaat terug tot de SAP (Socialistische Arbeiderspartij), die werd opgericht in 1875. Maar blijkbaar was de term socialisme ook de norm in het dagelijks leven.
De Mitteldeutsche National-Zeitung van 1 januari 1938 (5 jaar na Hitlers machtsovername) schreef: “Er is nauwelijks een land ter wereld dat met meer voldoening een socialistische balans van het afgelopen jaar zou kunnen opmaken dan Duitsland. Geen land kan bogen op meer trotse successen op het gebied van het socialisme, geen regering heeft meer gedaan voor de arbeiders van zijn volk dan die van het Duitse Rijk”.
De nationaalsocialisten voerden een “strijd tegen rechts”.
Hitler zelf zei in 1944: “Ik heb geprobeerd een nieuw concept te definiëren onder het motto dat nationalisme en socialisme uiteindelijk hetzelfde zijn onder één voorwaarde: namelijk dat het volk in het middelpunt wordt geplaatst van alles wat het nastreven waard is.” Een van de slogans van de Hitlerjeugd was: “De vijand zit aan de rechterkant”.
De nationaalsocialisten voerden een “strijd tegen rechts”!
In Duitsland is het taboe om de linkse aspecten van Hitlers ideologie te behandelen en de eenzijdige definitie van ‘rechts’ in twijfel te trekken. Dit maakt het mogelijk om veel ideologische elementen van het nationaalsocialisme te negeren die vandaag de dag weer opduiken vanuit verschillende stromingen. Zonder een serieuze discussie over hun wortels kunnen egalitarisme, totalitair denken, censuur, haat tegen andersdenkenden, een planeconomie en controle over alle levensgebieden opnieuw hun weg vinden in ons leven. Focus heeft ook een zeer goed verslag over dit onderwerp geschreven.
Weidels verklaring dwingt ons om het nationaalsocialisme ideologisch te categoriseren en na te denken over waarom het zo belangrijk voor ons lijkt om dit debat op dit moment te vermijden.Die jüdische Rundschau empfiehlt ein Buch von Rainer Zitelmann, in dem dargelegt wird, warum Hitler kein Rechter, sondern ein antikapitalistischer Revolutionär war, der Konservative verachtete.
