Heinz Rudolf Kunze werd in 1956 in Espelkamp geboren en woont nu in de buurt van Hannover. Vanaf 1975 studeerde hij Duits en filosofie in Münster en Osnabrück en sloot het eerste en tweede staatsexamen af. Hij is een bekende Duitse schrijver, liedjesschrijver, rockster, dichter, taalfetisjist, muzikaal tekstschrijver en vertaler. Eind 1980 begint Kunze zijn artistieke carrière met een succesvolle deelname aan het Duitse Pop Jong Talent Festival in Würzburg. In januari 1981 tekent hij zijn eerste platencontract en brengt in april zijn debuutalbum “Reine Nervensache” uit, waarna de eerste Duitse tournee begint. Slechts korte tijd later, in 1985, verscheen de single “Dein ist mein ganzes Herz” – deze en het gelijknamige album bereikten kort na de release de gouden status. Het volgende album “Wunderkinder” gaat ook goud in 1986. Kunze heeft tot nu toe 36 studioalbums uitgebracht en heeft in totaal meer dan 4 miljoen platen verkocht.
Op 21 februari 2020, kort voor zijn 40-jarig podiumjubileum, verscheen het nieuwe studioalbum “Der Wahrheit die Ehre”. Hiermee behaalde Heinz Rudolf Kunze het succes van zijn leven. Het album kwam in de Duitse album charts binnen op nummer 3. De laatste twee jaar onderging hij hetzelfde lot als vele muzikanten: De grote tournee voor het 40-jarige podiumjubileum, oorspronkelijk gepland voor 2021, moest worden uitgesteld vanwege een wereldwijde lockdown. Op 4 november echter pas woonachtig in Papenburg en nu bij ons.Een gesprek met hem over kunst en de liefde voor zijn werk en wat hem drijft.
Mr Kunze, u treedt op in Papenburg, vermoedelijk kent u Papenburg omdat u in de buurt van Hannover woont.
Niet alleen daarom, maar ik ben geboren in Osnabrück en dat is veel dichterbij.
Associeer je iets met Papenburg?
Nee, ik ben blij met elke plaats die in mijn agenda staat, of het nu een kleine stad is of een grote stad. Je kunt er zeer interessante ervaringen opdoen en overal zeer aardige mensen ontmoeten. Het grote verschil tussen provincies en steden bestaat niet meer, wat het informatieniveau van de mensen betreft.
Was er nooit een moment dat je dacht, ik wil iets anders doen? Je bent erg constant in je werk.
Natuurlijk zijn er schommelingen in de eigen gevoelswereld, in de eigen gemoedstoestand, dat gebeurt in elk beroep. Meestal is het het werk dat me tot de orde roept. Zodra ik begonnen ben, ben ik weer in volle gang – want de liedjes en teksten willen uitgevoerd worden. Ik moet me dan vermannen, concentreren en kan eigenlijk andere dingen die me dwarszitten vergeten en ben dan tijdens de uren helemaal niet bezig met mijn dagelijkse problemen, want die verdwijnen helemaal in mijn liedjes.
Zijn er nieuwe ideeën voor het nieuwe jaar, nieuwe liedjes?
Er zijn altijd nieuwe ideeën en liedjes voor mij. Mijn laatste album met regelmatig nieuwe nummers was “der Wahrheit die Ehre”, dat uitkwam toen Corona begon, dat was nummer drie in de Duitse hitparade. De hoogste rang van mijn leven, hoewel ik meer platen verkocht voordat de muziekindustrie instortte. Vroeger kon je nummer 10 worden en 250000 platen verkopen, tegenwoordig kan je nummer drie worden als je er 20.000 verkoopt, omdat er geen platenmarkt meer is. Ik breng eigenlijk elk jaar een nieuw album uit. Vorig jaar heb ik “Werdegang” opnieuw opgenomen, een best-off met jonge producers, en dit najaar verschijnt een live dubbelalbum van de tournee, gevolgd door het nieuwe album in het voorjaar.
Wat houdt je terug naar het podium? Het is zeker geen geld.
Omdat het gewoon het mooiste werk is dat ik me kan voorstellen. Zolang er mensen zijn die het me willen horen doen en zolang ik het me mentaal en fysiek nog kan voorstellen, waarom zou ik stoppen? Mick Jagger stopt ook niet. Als je iets voorleest, zingt of speelt en de mensen genieten ervan en applaudisseren, is dat geweldig. Bovenal is het een gezonde drug die niet verslavend en destructief is.
Ik ben niet zeker over addictive….
Verslaafd, misschien wel. Kijk in het buitenland, vroeger zeiden ze dat je rock’n roll op je 30e in de garderobe moest laten, dat is niet waar. Er zijn zoveel geweldige oude collega’s. Neil Young, Van Morrison, de Stones, Springsteen, Bob Dylan is ver in de 80 en heeft nog steeds plezier, de meeste van de zojuist genoemden doen het niet voor het geld.
Van Morrison is zwaar onder vuur komen te liggen omdat hij zich heeft uitgesproken tegen de Coronamaatregelen en tegen vaccinatie.
Ja, weet je – ik ben het niet met hem eens, maar zo’n uitspraak moet een democratische samenleving kunnen doorstaan zonder meteen op de brandstapel te komen of gestenigd te worden. Democratie betekent dat je soms een andere mening moet accepteren.
Ben je nooit bang om teksten te schrijven die te ver gaan? U hebt immers soms heel duidelijke standpunten ingenomen, ook in politiek opzicht.
Nee. Ik ga heel vaak te ver, dat weet ik, maar het ligt niet altijd aan mij, het zijn ook rollenspellen. Het is niet allemaal mijn mening en mijn leven dat in de liedjes zit. Ik ben een dichter, ik verzin meningen. Het zou een compleet misverstand zijn om te denken dat alles wat ik zeg mijn mening is. Dat maakt deel uit van het basisvak van een dichter. Ik ben een uitvinder, geen publieke dagboekschrijver.
U heeft zich heel duidelijk uitgesproken over gendering, dus dat is door alle media gegaan, is dat ook een rol, een mening die u verzint?
Nee, dat ben ik als persoon en als tijdgenoot en als lijder aan ons heden.
Slachtoffer van ons heden? Wat vind je van de huidige situatie? U sprak zich al heel vroeg uit tegen de oorlog in Irak en nu zitten we weer midden in een oorlog in Europa?
Dat zijn twee verschillende dingen. Destijds vond ik het terecht dat Schröder zo terughoudend reageerde op George Bush, omdat al vrij vroeg te voorzien was dat er een op leugens gebaseerde oorlog aan de gang was en dat wij, als bondgenoten, daarin meegesleurd zouden worden. Ik vond het eigenlijk alle eer waard hoe Schröder dit destijds elegant oploste. Vandaag is het een heel andere oorlog. Er is geen sprake van een bondgenootschap, dus de NAVO is er niet rechtstreeks bij betrokken, wat het des te moeilijker maakt om zich te positioneren en te weten wat goed en fout is. Ik wil momenteel niet in Scholz’ schoenen staan.
U zei in een interview dat wij als Europa onze verantwoordelijkheid moeten nemen en dat u geen pacifist bent. Denk je dat patriottisme een mijmering is?
Dat klopt, ik ben nooit een pacifist geweest omdat ik denk dat pacifisme een cynische, luxe positie is. Het is gemakkelijk om pacifistische fasen te “trompetteren” onder de warme oksel van de Amerikaanse nucleaire paraplu, wetende dat de Yanks het zo nodig wel zullen regelen. Pacifisme heeft nooit geholpen en het zou Adolf Hitler niet hebben verslagen.
Het volledige interview komt binnenkort in het volgende nummer.
