Haren. De oorsprong van de waterburcht Dankern gaat terug op een middeleeuwse ronde burcht die ooit in een bosrijke omgeving bij het kasteel zou hebben gestaan. Het nieuwe kasteelgebouw in zijn huidige staat van onderhoud dateert uit de 17e eeuw. In 1832 werd het gekocht door de Reichsfreiherr von Landsberg-Velen. Het Emsland is nauw verbonden met de adellijke familie van de baronnen van Landsberg-Velen, want zij worden gecrediteerd voor de vestiging en aanleg van infrastructuur in de regio, en het daarmee gepaard gaande vervoer van turf naar het buitenland. Tot op heden is kasteel Dankern eigendom van de familie von Landsberg-Velen, waarbij in de 19e eeuw verdere uitbreidingen en toevoegingen plaatsvonden. Niet alleen met het oog op de kosten, maar ook op het ongebruikte landschap rond het kasteel, ontstond ongeveer 50 jaar geleden in Haren een vakantieparadijs voor gezinnen met kinderen. Het brede aanbod aan vrijetijdsactiviteiten voor kinderen en volwassenen dat in het vakantiecentrum is gecreëerd, brengt dit motto sinds de opening met succes in praktijk. Jong en oud kunnen zich samen vermaken met sport en spel, of iedereen kan doen wat hij wil. Op het hoge touwenparcours, in het Drago-speel- en avonturenkasteel, op de enorme waterglijbaan, aan de nabijgelegen Dankernsee of in de indoor-avonturenwereld voor kinderen, plezier is gegarandeerd. Wie het park kent, weet dat er bijna elk voorjaar een nieuwe attractie te verwachten is. Wij wilden meer weten. Een gesprek met Christian Freiherr von Landsberg-Velen. Schloss Dankern staat erom bekend dat je in de winter niet slaapt. Integendeel - u bent in deze tijd meestal hard aan het werk. Wat kunnen de jonge en oude gasten in het seizoen 2023 verwachten? De bouwwerkzaamheden zijn voor ons in de winter eigenlijk heel intensief, omdat er onderhoud gepleegd moet worden, maar ook nieuwe projecten worden dan uitgevoerd. In de winter zijn er ook de werkzaamheden in het boekingskantoor, die direct na het nieuwe jaar beginnen.Natuurlijk zijn er ook verrassingen in het nieuwe seizoen, dat is onze jaarlijkse aanspraak. Onze huidige glijtoren en de waterleiding zijn thematisch samengevoegd. Dit heeft geresulteerd in een grote brandweertoren met een verbindingsbrug, waardoor je de rest van de speeltuin en het pompstation kunt veroveren, als je maar door een grote rode slang klimt. We hebben het brandweerthema helemaal opnieuw ontworpen en er een enorme brandweerspeeltuin van gemaakt. Schloss Dankern is immers geen park waar kinderen worden vermaakt, maar zelf actief worden. Heeft u er nooit aan gedacht om het concept in deze richting te veranderen omdat "televisie en computers" normaal zijn geworden voor kinderen? U negeert gewoon de leeftijd? We negeren deze trend actief. Iedereen stort zich op VR-brillen hier en kunstmatige intelligentie daar, wij zijn allemaal bezig om even afstand te nemen van tv en computers. Dat is waar de tweede vernieuwing voor het seizoen komt. We hebben een compleet nieuwe ruimte gecreëerd voor het Motor Fun concept. Het concept is gebaseerd op de bevindingen van de sportwetenschap, de trainingstheorie en de huidige stand van de kennis over motorisch leren. Op 21 nieuwe speeltoestellen kunnen kinderen nu spelenderwijs hun motoriek verbeteren, evenwicht leren, maar ook krachtbalans, snelheid en vergelijkbaarheid testen. Wij willen kinderen de kans geven zichzelf te ontdekken. Dat is het DNA van Schloss Dankern en dat zullen we blijven doen. Ik merk steeds weer dat niet alleen de kinderen de uitdaging aangaan, maar dan wordt er ook heel snel gezegd: "Papa, laat eens zien hoe het moet". Dan zijn de ouders vaak verbaasd over wat ze wel of niet kunnen. Zijn er soms zorgen over verkeerde beslissingen? Het park is een grote onderneming geworden, er zijn veel banen aan verbonden? Die zorgen hebben we altijd. Dat is een ondernemersrisico. Maar al met al hebben we tot nu toe veel geluk gehad. In de regel vonden de kinderen onze ideeën en implementaties goed en hebben ze die geaccepteerd. Wat nu een succesverhaal is, was in de jaren zestig een nogal verouderd kasteel dat nauwelijks kon worden onderhouden. Was het park de redding voor het complex? Vanuit het perspectief van vandaag kan men zeggen dat het park ervoor gezorgd heeft dat het kasteel in de familie kon blijven. Mijn grootvader en oudtante stonden in de jaren zeventig voor dit grote huis met veel onderhoud, het pleisterwerk veel van de buitenmuur en de zandstenen ornamenten waren uitgewassen. Er waren gedachten om het huis aan het district te schenken en zelf in de landbouw actief te worden, of om de sprong in het ondernemerschap te wagen en alle eieren op één hoop te gooien. Het laatste idee won en achter het kasteel werden 80 zelfgebouwde vakantiewoningen en een grote speeltuin gebouwd. Het was een vol risico en we zijn erg dankbaar dat het goed heeft uitgepakt. Hoe is het idee ontstaan om een park voor kinderen te openen? Zou bijvoorbeeld een golfbaan niet veel praktischer en eenvoudiger zijn geweest? Minder lawaai, geen grote nieuwe aankopen, minder commotie en meestal een goede klantenkring? Zo is het ook gelopen. Mijn grootvader ontmoette bij toeval de oprichter van Slagharen Henk Bemboom en ze konden het goed met elkaar vinden. Onze vakantiewoningen werden aangelegd op het inrichtingsplan van Bemboom. Als je naar Slagharen gaat, zie je daar de identieke huizen. Inmiddels hebben we de onze vergroot. We hadden geen ponyboerderij, maar Henk Bemboom heeft mijn opa geholpen met het concept. Het was dus niet helemaal 'in het blauw gepland', want het ponypark in Slagharen bestond al een paar jaar. Het was de fase waarin de gezinsvakanties in eerste instantie begonnen en mijn opa had er een goed gevoel bij. Eigenlijk met de insteek: wij maken het mogelijk dat het gezin samen op vakantie kan, waarbij jong en oud op de voorgrond staan. Een waarbij de kinderen zich zeker alleen kunnen bezighouden. De gezinsparken, dus niet de dagparken, zijn bijna allemaal in deze tijd ontstaan, evenals de centrumparken. Het lijkt een soort tijdgeest te zijn geweest en de golfbaan niet. Toch was het park bij het kasteel in Haren nogal atypisch en werd het waarschijnlijk in delen vreemd gevonden. Mijn grootvader was immers van adel, hij stelde zijn huis open en allerlei gasten liepen in principe in zijn tuin rond. Nogal ongewoon gedrag voor die tijd. Tegenover het kasteel staan de drankkraam en de supermarkt. Daar gebeurt in de zomer echt van alles, en natuurlijk is er een zekere mate van lawaai. Als bewoner is dat vaak vermoeiend, nietwaar? Ik ben er opgegroeid en heb nooit iets anders gekend dan drukte om me heen, dus het was normaal en het heeft me nooit gestoord. Het is zeker een ander gevoel als je van buiten komt en plotseling in de menigte staat. Maar het was niet vanaf het begin zo, het ontwikkelde zich gewoon. In het begin was het meer een klein park met 80 huizen. Ondertussen is het vertwintigvoudigd, de boekingen, de catering, we hebben ongeveer 550 werknemers in de zomer. Deze cijfers waren er niet toen ik een kind was. Natuurlijk is deze ontwikkeling ook een verdienste van ons, maar niemand had dit kunnen verwachten. Bedankt voor het interview. A.T.L.
