De sympathieke komiek, die katholieke godsdienst studeerde, is overal een meer dan welkome gast en nu eindelijk weer op het podium! Lisa Feller belooft daarom weer vol vertrouwen met haar programma: “Ik kom nu vaker!” En dat is een geluk voor iedereen die wil weten hoe een werkende “supermoeder” het doet! De vraag is – hoe vaak mag een moeder iets voor zichzelf doen zonder een egoïstische slechte moeder te lijken? Terwijl knappe koppen discussiëren over feminisme, zegt Lisa Feller nuchter: “Gelijke rechten zou voor mij genoeg zijn!”
Mevrouw Feller, ik zei expres dat u katholieke godsdienst studeerde. Een van je eerste optredens was als prostituee in 2001, en zelfs als je naar je toneelprogramma luistert, is het “moeilijk om het voor elkaar te krijgen”. Wat deed je besluiten religie te gaan studeren? Staat het geloof centraal bij jou? Of hoe is dat zo gekomen?
Ik ben geïnteresseerd in alles wat de mensheid beweegt. De alledaagse problemen en kwesties die ons allemaal bezighouden: Beroepsleven, partnerschap, onderwijs, godsdienst, leven, en natuurlijk seksualiteit. Het hoort allemaal bij het leven en is min of meer natuurlijk met elkaar verweven. Wanneer het bijzonder goed gaat in het horizontale, zijn er meer dan enkelen die enthousiast uitroepen “Oh God!” in verrukking en het product van deze wonderbaarlijke hereniging ongeveer een jaar later laten dopen. Dat is prachtig, nietwaar?
Je bent een alleenstaande moeder van twee kinderen. Dat is ook het thema van uw programma “Ik kom nu vaker! Gelijkheid zou genoeg voor je zijn, zeg je. Helaas is dat wel het geval. Er wordt veel over gediscussieerd en uiteindelijk zijn het vooral de moeders die het kroost wassen, koken en troosten, naast hun baan en ouderavonden. Denk je dat je het bewustzijn van de samenleving kunt veranderen?
Niemand kan in zijn eentje het bewustzijn blijvend veranderen, maar iedereen kan een bijdrage leveren en dat doe ik graag op het podium. Als dat op zijn beurt mijn publiek inspireert, dan ben ik natuurlijk blij. Natuurlijk is er nog veel te doen op het gebied van gendergelijkheid, maar als ik het beeld zie van de vrouw van nu, bijvoorbeeld in koffiereclames uit de jaren ’80, dan weet ik: het is de moeite waard, het levert iets op!
In uw programma’s kunt u altijd uw eigen ervaringen vinden. Over kinderen, scheiding en nu je ervaring als alleenstaande moeder. Is het toneel een soort therapie voor je, want in werkelijkheid is het leven waanzin? Of is het een soort rechtvaardigheidsgevoel dat u drijft, omdat u in elke situatie merkt wat er “fout” gaat in de samenleving?
Waarschijnlijk een beetje van alles. Maar meestal komt het voort uit een begrip van mijn kunstvorm. Ik noem het “komedie uit het echte leven” omdat grappige, bizarre, trieste en vertederende verhalen overal in het dagelijkse leven voorkomen en ik ze wil vertellen. Om te beseffen dat ik niet alleen ben met de verhalen die ik heb meegemaakt, en dat er samen om lachen me verenigt en enorm oplucht, dan heeft het misschien ook iets van een gedeelde, gelukkige therapiesessie.
Toch slaag je erin de bittere ernst van een bepaalde situatie te verpakken in wrange humor. Dat is iets wat maar weinigen lukt. Is hier een geheim recept voor?
Ik heb het geluk gezegend te zijn met een positieve kijk op het leven. Ik hou ook erg van mensen in het algemeen. Ik ben zeer vergevingsgezind en vat veel situaties vaak op met humor in plaats van boos te worden. Dat is niet alleen goed voor het toneel, maar ook voor mijn dagelijks leven. Vooral als je een gespannen of rommelige situatie met een beetje humor weet te bezweren.
Mevrouw Feller, wat drijft u en wat verwacht het publiek?
Wat drijft mij? Een onbedwingbaar verlangen om op het podium te staan en mensen aan het lachen te maken. En dat is precies wat het publiek kan verwachten: een hele leuke avond samen, waar we vol goede energie aan de volgende dagen beginnen!
Hartelijk dank voor het interview. A.T.L
