Tussen verdoemenis en ondergang: Het griezelige komt tot leven
Papenburg. Zwarte verhalen, duistere figuren – en veel storm en woordkracht met een krachtige stem: Dat zijn de ingrediënten voor de griezelavonden van de Oost-Friese auteur Kai Kurgan. Al jaren brengt hij het publiek in vervoering met zijn programma’s, die veel verder gaan dan een gewone lezing. Kurgan leest, spreekt en speelt zijn verhalen, soms begeleid door dramatische geluids-, beeld- en lichteffecten. Een tijdlang was de stem uit de duisternis stil, maar nu keert Kai Kurgan terug. De Zwarte Profeet en Apostel van de Angst verlaat zijn zelfopgelegde ballingschap om opnieuw verwoesting aan te richten op de podia van de regio. “The Rude Awakening” is de naam van zijn nieuwe programma.
Meneer Hanken alias Kurgan, ik ken maar weinig hoofdredacteuren die theater spelen – eigenlijk helemaal geen. Maar u speelt niet alleen theater, u staat ook helemaal alleen op het podium – zonder acterende collega’s. U presenteert een theatermonoloog als een zwarte profeet. Hoe krijg je zo’n rol?
Strikt genomen is wat ik doe een hybride vorm. Ik noem het geheel een voorleesshow omdat het geen typische voordracht is en ook geen puur theater. Ik ben jaren geleden begonnen met voordrachten. Op een gegeven moment vond ik het gewoon niet meer genoeg om voor te lezen in een leunstoel bij het licht van een staande lamp. Dus begon ik mijn verhalen op te voeren, in een levendige lezing. In 2009 ontmoette ik muzikant en producer Harry de Winter uit Wymeer. We kwamen er al snel achter dat we hetzelfde idee hadden om een lezing op een andere manier te brengen – namelijk met licht- en geluidseffecten, mist en beeld- of videofeeds. Samen hebben we toen een effectieve voorleesshow ontwikkeld die in de loop der jaren steeds een beetje is gegroeid. De zwarte profeet, die ik erin speel, is een soort moderator, die het publiek door de overgangen tussen de verhalen leidt, soms duister, maar ook met een knipoog.
Waarom heb je de Russische naam Kurgan gekozen?
Ik was op zoek naar een korte, heldere artiestennaam die makkelijk te onthouden is. Ik kwam de naam Kurgan bij toeval tegen en vond hem om verschillende redenen aantrekkelijk: aan de ene kant is het de naam van een schurk uit de fantasyfilm “Highlander”, die ik erg leuk vind. Maar de naam verwijst ook naar een speciale vorm van begraven in Oost-Aziatische gebieden: Een kurgan is een grafheuvel. Ik vond de ietwat morbide achtergrond passen bij mijn verhalen.
Je nam meer dan een jaar vrij en je uitspraken op de homepage lijken bijna definitief. Alsof de Corona-periode diepe sporen bij je heeft achtergelaten. Is dat een verkeerde indruk?
Ja en nee. Zoals we allemaal weten, heeft Corona diepe sporen nagelaten in de hele culturele sector. We hadden ook weinig mogelijkheden om op te treden. Toen alles weer op gang kwam, had ik de indruk dat cultuur helemaal opnieuw geleerd moest worden. Want veel promotors klaagden over lege zalen en gebrek aan kaartverkoop. Ik zou zo’n scenario erg teleurstellend hebben gevonden voor mij en mijn shows. Voor ons was het belangrijk: we wilden geen geïsoleerde gastoptredens meer, maar een tournee met meerdere shows als het even kon. Dat is nu eindelijk weer mogelijk en daarom keert de Profeet terug.
Maar nu staan jullie weer op het podium. Welke nieuwe dingen ga je op het podium presenteren?
Op 6 oktober in de Alte Drostei
Er zijn een paar nieuwe verhalen opgedoken de laatste tijd. Harry de Winter heeft ook een tandje bijgezet met de visuele en akoestische effecten. Het programma heet “The Rude Awakening” – dus je kunt maar beter alert blijven 😉 Er is ook een nieuwe locatie: Op 6 oktober treden we voor het eerst op in de Alte Drostei in Papenburg – een zeer sfeervolle locatie.
Was je liever acteur geworden of is acteren meer een hobby?
Ik geef de voorkeur aan verhalen vertellen. Misschien wilde ik als kind al acteur worden. Welk kind wil dat nou niet? Maar ik zie het meer als een hobby – ook al doe ik het heel ambitieus en bereid ik me intensief voor op de voorstellingen.
Je schrijft de verhalen die je opvoert zelf. Heb je zulke zwarte, duistere en mystieke gedachten?
Griezelige verhalen fascineren me al sinds ik een kind was, of het nu in boeken, films of zelfs hoorspelen is. Op een gegeven moment kom je de groten van dit genre tegen, zoals Edgar Allan Poe of H.P. Lovecraft. Zij inspireerden mij om mijn verhalen te schrijven, omdat ze vaak horror combineren met een boodschap. We leven in een wereld vol grote dreigingen en verschrikkingen. Toch zijn het vaak de hele simpele angsten in jezelf die persoonlijk veel meer angst veroorzaken.
Persoonlijk ben ik meestal een zonneschijn. Maar soms is er ook een eclips…
Hoe belangrijk is enthousiasme en is eng ook een vorm van passie voor jou?
Enthousiasme is het allerbelangrijkste voor mijn optredens. Als passie ontbreekt, is het ook moeilijk om het publiek voor je te winnen. Angst is minstens zo’n extreme emotie als liefde. Beide kunnen alleen worden opgewekt met passie.
Is het stuk mooier of het applaus?
Het applaus is de beloning als het stuk mooi was. Ik ben net zo blij met een geslaagde voorstelling als met het applaus achteraf.
Wat wil je de mensen voor het podium meegeven, wat wil je met de voorstelling bereiken?
Eigenlijk zit er een hele simpele boodschap achter de veelal macabere verhalen: Leef je leven – vandaag, hier en nu. Want je weet nooit of er een morgen zal zijn. Dat is ook wat de programmatitel “The Rude Awakening” zegt.
Meneer Hanken, dank u voor het interview.
Met plezier! Dank u voor het interview.
A.T.L
